Παρ’όλο που ονομάστηκε στη βασιλική κόρη της Ρωσίας και στην ολλανδική βασίλισσα, η Παουλόβνια κατάγεται από την Κίνα. Είναι γνωστή και στην Ιαπωνία ακόμη από τα αρχαία χρόνια.
Και οι δυο λαοί – πρακτικοί και ταυτόχρονα εκτιμώμενοι την ομορφιά, της έχουν δώσει διάφορα ποιητικά ονόματα – Σμαραγδένιο δέντρο, Αυτοκρατορικό δέντρο… Η Παουλόβνια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι από τη ζωή αυτών των λαών – το χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή επίπλων ( το πιο πολύτιμο σε ένα γιαπωνέζικο σπίτι – τα κιμονά, φυλάγονταν ακριβώς σε ξύλινα κιβώτια φτιαγμένα από Παουλόβνια), για άλλο οικιακό εξοπλισμό, ακόμη και για ολόκληρα σπίτια. Είναι γνωστό, ότι οι πυρκαγιές ήταν το χειρότερο πράγμα, που μπορούσε να συμβεί μ’ένα σπίτι εκείνα τα χρόνια. Η πολύτιμη ιδιότητα της ξυλείας από Παουλόβνια – να καίγεται δύσκολα – δημιούργησε αυτή την παράδοση, που διατηρείται ως ένα βαθμό ακόμη και σήμερα. Άλλη παράδοση λέει, ότι όταν σ’ένα σπίτι γεννηθεί κόρη, η οικογένεια φυτεύει στην αυλή μία Παουλόβνια. Όταν το κορίτσι μεγαλώσει και βρει σύζυγο, η κεφαλή του σπιτιού κόβει το δέντρο. Τότε το δέντρο πραγματικά έχει μεγαλώσει, ενώ η ξυλεία απ’αυτό – αρκετά ποιοτική και σε αρκετή ποσότητα, για να κατασκευαστεί απ’αυτήν όμορφο μπαούλο , στο οποίο η νεαρή γυναίκα να φυλάει τα πολύτιμα κιμονά της. Πρακτικό και όμορφο – η Παουλόβνια σαν να είναι ακριβό σύμβολο του πολιτισμού της Ιαπωνίας . Ακόμη και σήμερα στην Ιαπωνία υπάρχουν σπίτια, κατασκευασμένα από την ξυλεία της Παουλόβνιας. Αυτό εξακολουθεί να εκτιμάται από τους ιδιοκτήτες τους, γιατί είναι όμορφο, έγκριτο και βέβαια ακίνδυνο σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Τα έπιπλα από ξυλεία Παουλόβνιας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο και στην Κίνα, αντιθέτως. Θεωρείται, ότι όχι μόνο πριν, αλλά και σήμερα δεν υπάρχει σπίτι στην Κίνα, στο οικιακό εξοπλισμό του οποίου να μην είναι παρών έπιπλο από το μυθικό δέντρο. Βέβαια, είναι γνωστές ακόμη πολλές και διάφορες εφαρμογές της ξυλείας από Παουλόβνια. Τα πασίγνωστα μουσικά όργανα, τα οποία ήταν αληθινό μυστήριο για τον ευρωπαίο, που πάτησε για πρώτη φορά στις άγνωστες Κίνα και Ιαπωνία, είναι μόνο ακόμη μία απ’αυτές τις εφαρμογές. Ακόμη και οι θησαυροί του γιαπωνέζικου πολιτισμού – οι μάγοι του χορού και του τραγουδιού – οι γκέισες, χρησιμοποιούσαν το φυτό για να ενισχύσουν το γόητρό τους. Ένα μέρος από τα αξεσουάρ μακιγιαρίσματος καθεμίας απ’αυτές, ήταν λεπτό, ειδικά επεξεργασμένο και ξεραμένο κλωναράκι από Παουλόβνια, με το οποίο αυτές ζωγράφιζαν τα φρύδια τους, δημιουργώντας ανεπίτευκτη αινιγματικότητα του βλέμματος.
Ασφαλώς, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι η Παουλόβνια είναι όμορφο δέντρο – με τα μεγάλα βελουδένια και λεία φύλλα, και τα φανταχτερά μενεξεδένια άνθη, αυτό αποτελεί άξιο κόσμημα κάθε πάρκο και κήπο. Στην Κίνα και την Ιαπωνία αυτή η χρήση του χρονολογείται από αιώνες και αποτελεί κατά μία έννοια εθνική παράδοση.
Στην πραγματικότητα πόσο η Παουλόβνια συνδέεται με την ιστορία και τη ζωή αυτών των χωρών, φαίνεται από το γεγονός, ότι αυτή αποτελεί μέρος ακόμη και της επίσημης πολιτικής ζωής. Οι γιαπωνέζοι, στους οποίους αρέσει όπως η αισθητική, έτσι και ο συμβολισμός, διάλεξαν ακριβώς την Παουλόβνια για έμβλημα στο γραφείο του Πρωθυπουργού – αυτό είναι το λεγόμενο mon – λέξη, η οποία χρησιμοποιείται για επισήμανση και τονισμό κάποιας προσωπικότητας ή οικογενειακή ταυτότητα, στην ουσία όμως είναι όμοια ως προς την σημασία στο "εθνόσημο" και φορτωμένη σχεδόν με τα ίδια μηνύματα. Έτσι – το εθνόσημο στο γραφείο του Πρωθυπουργού της Ιαπωνίας αποτελεί ακριβώς στιλιζαρισμένη απεικόνιση της Παουλόβνιας. Μάλλον δεν υπάρχει πιο κατηγορηματικός τρόπος να τονιστεί η εθνική σημασία της Παουλόβνιας για τον λαό της Ιαπωνίας, από την παρουσία της στο Παράσημο του ανατέλλοντος ηλίου. Αυτό είναι το πρώτο παράσημο της Ιαπωνίας που ιδρύθηκε το 1875, που απονέμεται σε προσωπικότητες με προσφορές προς την χώρα. Δεν μπορούμε να παραλείψουμε και την παρουσία της στο Γιαπωνέζικο νόμισμα – στο κέρμα των 500 γεν είναι πάλι Αυτή – η Παουλόβνια. .
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια του γιαπωνέζικου βίου είναι hanafuda – πρωτότυπα τραπουλόχαρτα, που απεικονίζουν διάφορα φυτά. Στην αρχή Hanafuda χρησιμοποιούνταν για διάφορα δύσκολα παιχνίδια, με τα οποία διασκέδαζαν οι ευγενείς. Απαγορευμένα για τον λαό, τα παιχνίδια φύλλων και ειδικά το τζόγο, εισέρχονται ευρέως στην γιαπωνέζικη ζωή με το άνοιγμα της Ιαπωνίας προς τον Δυτικό κόσμο. Τα χαρτιά περιγράφτηκαν από διάφορους συγγραφείς, ενώ το παιχνίδι μ’αυτά έγινε δημοφιλές σε πολλές χώρες, καθώς και στην Νότια Κορέα. Παρ’όλο που τα χαρτιά ονομάζονταν με πολλά και διάφορα ονόματα σε διάφορες εποχές και σε διάφορες χώρες, ένα πράγμα μένει απαράλλακτο – σ’αυτά πάντα υπάρχει απεικόνιση της Παουλόβνιας. Εν τω μεταξύ, λένε, ότι και η Γιάκουζα, ( η γιαπωνέζικη μαφία ) τους χρησιμοποιεί, αλλά αυτό το γεγονός δεν τολμήσαμε να το ελέγξουμε προσωπικά.
Όταν εισήλθε στην Ευρώπη, η Παουλόβνια δέχτηκε ακόμη ψευδώνυμα – το Δέντρο του Αδάμ – σε συνδυασμούς με τη συκιά ˙ σύμφωνα με το θρύλο, ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ χρησιμοποίησε φύλλο συκιάς αντί ρούχα, και μάλιστα οι ευρωπαίοι παρομοίαζαν τα φύλλα Παουλόβνιας σε φύλλα συκιάς. Foxglove (μετάφραση – "γάντια αλεπού") – στη Μεγάλη Βρετανία ονομάζουν την δακτυλίτιδα foxglove flower, γιατί τα μέρη σκεπασμένα με δακτυλίτιδα, ήταν αγαπημένη κρυψώνα των αλεπούδων, ενώ τα άνθη της Παουλόβνιας θύμιζαν εκείνα της δακτυλίτιδας. Γι’αυτό κάθε λαό την ονόμαζε διαφορετικά, αλλά και κάθε λαό έβρισκε εφαρμογές της Παουλόβνιας, ανάλογα με τις ανάγκες και τις παραδόσεις του. Παρ’όλο τον πρακτικό προσανατολισμό της ευρωπαϊκής νόησης, δεν μπορούμε να παραλείψουμε, ότι ως διακοσμητικό είδος η Παουλόβνια είναι τόσο καλά δεκτή και στα πάρκα της Γηραιάς Ηπείρου, που και σήμερα εδώ είναι σχεδόν αδιανόητο να περάσουμε χωρίς αυτήν. Υπάρχουν Παουλόβνια σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, καθώς και στη Βουλγαρία.
Μήπως όταν βλέπετε φωτογραφίες της Παουλόβνιας θυμάστε, ότι έχετε δει παρόμοια φύλλα στο μικρό πάρκο δίπλα στο σπίτι σας ή έχετε θαυμάσει τα καλαισθητικά ζωηρά χρώματα στο δημόσιο κήπο; Πράγματι ίσως έχετε δει την Παουλόβνια. Αλλά δεν ξέρατε, ότι αυτό δεν είναι ακόμη ένα είδος δέντρου, αλλά πολύ περισσότερο. Δέντρο των θαυμάτων – που έχει συγκεντρώσει μέσα του το παρελθόν διάφορων πολιτισμών, αλλά και Δέντρο του μέλλοντος, για τις ιδιότητες του οποίου έχουμε ακόμη πολύ να μαθαίνουμε.
